در سال ۱۹۷۳ دو نفر به نام‌های Hyde و Jenkins یک آزمایش جالب انجام دادند (که با جستجوی نام آن‌ها مقاله آن‌ها قابل دریافت است). آن‌ها به دو گروه آزمونی (testee) یک سری واژه یکسان را دادند. اما کار متفاوتی را از دو گروه خواستند. از گروه اول یک کار ساده خواستند (مثلاً به دست آوردن فراوانی هر کدام از واژه‌ها در بین کل واژه‌ها؛ یعنی به طور مثال بگویند واژه «علی» چهار بار وجود داشت، واژه «حسن» سه بار و...) و از گروه دوم یک کار پیچیده‌تر (مثلاً از آن‌ها خواستند که نقش هر واژه در جمله را بیان کنند؛ به طور مثال «بود» فعل است، «او» ضمیر است و...)
سپس تکالیف را جمع کردند و از همه آزمونی‌ها یک آزمون Free Recall گرفتند. (یعنی خواستند هر چه واژه از آن واژگان به یاد می‌آورند را به هر ترتیبی که خواستند روی کاغذ بنویسند...)
Hyde و Jenkins از آزمایش خود نتیجه گرفتند که: ماهیتِ فعالیتِ پردازشی است که یادآوری را تعیین می‌کند و در دیدگاه تکامل‌یافته‌تر، Levels of Processing (سطوح پردازش) هم مهم می‌شود؛ یعنی هر چقدر روی یک چیز در هنگام به‌خاطرسپاری بیشتر پردازش انجام داده باشید، به‌یادآوری آن آسان‌تر خواهد بود.
بنابراین، از این پس اگر می‌خواهید یک چیزی را بعداً بهتر به خاطر بیاورید، هنگامی که دارید آن را به خاطر می‌سپارید، روی آن کمی پردازش انجام دهید. مثلاً من می‌خواهم نام Hyde و Jenkins را به خاطر بسپارم، اسم‌های آن‌ها را از نظر معنی بررسی می‌کنم یا مثلاً به هم می‌چسبانم و Hyd-ro-Jen را می‌سازم.
این ابزار به شما کمک می‌کند تا با انجام پردازش بیشتر روی متن‌ها، آن‌ها را بهتر به خاطر بسپارید.